Om nog maar eens voor de zoveelste x, dit probleem aan te kaarten. Ik wist natuurlijk wel dat het een dingetje was IN ONS DORP. Maar hoe erg merkte ik pas toen ik een pup kreeg, en noodgedwongen bij het zindelijk maken een groentje op moest om zijn hoopje op te ruimen. En toen ik een nieuwe inwoner tegenkwam bij het uitlaten en ze aan mij vroeg
“Is het normaal hier dat er overal hopen liggen en dat bijna niemand het opruimt?” kreeg ik toch wel een gevoel van plaatsvervangende schaamte.

Er hangen op diverse plekken zakjes om te pakken, dus dat is geen excuus. En als je hond in het donker nodig moet, neem een zaklamp mee of ga je neus achterna. Als hij onderweg eens stopt, snok hem dan niet mee maar kijk eerst even achterom of hij wat heeft achtergelaten. In ieder geval kreeg ik wel inspiratie voor een gedicht dat ik graag met jullie wil delen.

HOOP

Ieder stukje groen,

van het gemeentelijk plantsoen.

Ligt bezaaid met bruine hopen,

t is echt spitsroeden lopen.

Op trottoirs en pad in ‘t Turpbos moet je weten,

word er ook volop gescheten.

Ontspannen lopen is er niet bij,

weer een plakkaat onder mijn zool,

pas op ik glij.

Mensen laten we het doen,

op stoep, bospad en plantsoen.

Zat je hond op zijn gemakje,

ruim zijn drol op met een zakje.

Op hoop van zegen, Wie de schoen past trekken hem aan.

Netty Lockefeer-Lense

Iemand in het dorp vindt het leuk om een parapluutje bij de hopen hondenstont te plaatsen.

Op zich wel fijn want dan trap je er niet in maar…….tevens zo triest om te zien hoeveel hopen er op een vierkante meter liggen.

Dit is voor niemand in ons dorp een pluspunt!!!!